در طراوت و شادابی این فصل یاد گرفتم که باید شاد باشم. باران با طراوت و خنکای سردی که دارد، باشد ولی من باید لذت ببرم. اگر بادی می وزد و بهمراه آن طوفانی بپا می شود باید شاداب باشم .به من اموخته است که در برابر سختی ها مقاومت کنم تا درس شیرین شجاعت را به اجرا در بیاورم. این بهار زیبا همراه با دعوت نامه الهی (ماه مبارک رمضان )هماهنگ شده تا جلوه ی قشنگ خویش را بمن بنماید. پس چرا نباید از این همه نعمات که خالق محبوب در اختیار بنده خودش که (احسن الخالقین ) از او یاد می شود ، کمال استفاده را ببریم .
خنده و شاد بودن دو کلمه مطبوع و دل انگیزی است که باید همیشه در کنارمان باشد. اگر شادی نباشه ، همیشه ناراحتیم ، نگرانیم ،خشمگین هستیم حوصله هیچ کاری رانداریم. بدنمان مریضه، در تنهایی خودمون غرق میشیم و یک حالت افسرده و غم آلود بخود میگیریم . بهار امده است .پنجره را بگشا بگذار هوای تازه به صورتت بدمد و روح وروانت را شاداب کند.
خندیدن را با اولین نسیم صبحگاهی و بعد از بیدار شدن از خواب نمایش بده . سعی کن تمرین کنی و از ته دل بخندی . ناراحتی اگر اومد سراغت تا رنجی بهت نرسونه رهات نمیکنه . ولی خنده و شادی انرژی داره . مانند چشمه ی روانی هستش که غصه ها و غم ها را با خود می شورد و می برد.
پس باید به ناراحتی و غمناک بودن نهگفت و همیشه به استقبال شادی برویم و بهش خوش آمد بگیم.
همیشه شاد باشید.
