بهار کم کم با صدای پای خود و قدوم سبزش مهمان ما خواهد شد. سفره ای که با خودش آورده کوله باری از نقل های مهربانی و صفا
عطر گل یاسمن و سنبل و صدای مرغکان دریایی و قناری های جنگل های
سبزو دشت های صاف وبدون بغض وکینه است که همه را به هدیه
تقدیم می کند. بهار درس تغییر و نگرش زندگی است که باید با رویش
مجدد در نسیمی که با خاطراتش پیوند می زند در قلوب با صفای آدمهای
نجیب و متعهد و با ایمان جای می دهد تا خودش از این میهمانی به
میزباننی خوشرفتار و نیکو اخلاق به دوستدارانش نشان دهد.
